[av_one_full first min_height=” vertical_alignment=” space=” custom_margin=” margin=’0px’ padding=’0px’ border=” border_color=” radius=’0px’ background_color=” src=” background_position=’top left’ background_repeat=’no-repeat’]

[av_textblock size=” font_color=” color=”]
[vc_row][vc_column][ivf video_url=”https://www.youtube.com/watch?v=rH2fC-Ucd_o” frame=”mbp” bgd=”3949″ icon=”arrow75″ icon_color=”#ffffff”][/vc_column][/vc_row]
[/av_textblock]

[av_textblock size=” font_color=” color=”]

Picnic co-founder: Joris Beckers

Hoeveel broden en andere levensmiddelen denk je dat supermarkten dagelijks weggooien? Heel veel! Elke dag weer. Zou “tech” dat kunnen oplossen? Die vraag was de aanleiding voor ondernemer Joris Beckers om een nieuwe supermarkt te starten: Picnic.

Geen webshop, alles via de app

Picnic is een supermarkt die je elke dag in je broekzak mee draagt. Ze hebben geen webshop. Alles gaat via de app.

Je kiest je boodschappen op je telefoon + een bezorg moment. Een vrolijke jongen of dame brengt de boodschappen gratis aan huis met een elektrisch bezorg busje. Lege flessen en plastic zakjes van de vorige keer worden weer mee terug genomen. Kortom: top.

Voordat Picnic begon werd 1 % van de boodschappen thuisbezorgd. Inmiddels brengt picnic 5% van de boodschappen aan huis. Ze gaan dus als een speer!

Ik sprak Joris Beckers op The Next Web en vroeg hem: Hoeveel broden gooien jullie eigenlijk weg? Het antwoord vind je in de video van deze week: mijn interview met de co-founder: Joris Beckers.

Hieronder heb ik het het hele interview uitgewerkt in tekst. Mocht je liever lezen dan kijken of luisteren. (Ja luitseren kan ook. Dit gesprek is tevens gepubliceerd als Frankwatching Podcast.
[/av_textblock]

[av_textblock size=” font_color=” color=”]

Picnic Founder Joris Beckers

Op The Next Web 2017 sprak ik de co-founder van misschien wel mijn favoriete disruptive business van dit moment: Picnic!

Joris Beckers is zijn naam. Samen met Michiel Muller is hij oprichter van een nieuwe online supermarkt in Nederland die de foodsector probeert te vernieuwen. En dat “proberen” lukt ze aardig.

Michiel Muller kennen we o.a. als oprichter van de Tango Tankstations en Route Mobiel. Waarmee hij de strijd aanging met de standaard tankstations en de op dat moment enige pechhulp voor particulieren in Nederland, de ANWB wegenwacht.

Supermarkten, hoe haal je het in je hoofd om dat helemaal anders te gaan doen?

Jaren geleden, toen Amazon nog een klein boekwinkeltje was, is Joris toevallig in de tech sector terecht gekomen. Samen met mijn toenmalige compagnon Frederik Nieuwenhuys begon hij Fredhopper. Nadat ze Fredhopper tien jaar hadden gedaan, raakten ze geïnteresseerd in de food wereld. Toen ze die food wereld dieper gingen bekijken zagen ze allerlei interessante problemen die je met tech zou kunnen oplossen.

Toen kwam Michiel Muller in beeld. De krachten werden gebundeld en zo zijn ze samen verder gegaan.

Eigenlijk is er een hele partnership omheen gebouwd. Het is dus niet alleen Joris, Frederik en Michiel, maar er zijn wel twintig mensen partner bij Picnic. Stuk voor stuk ondernemers die meebouwen aan een fantastische nieuwe foodbusiness.

Welke problemen of uitdagingen, challenges zag jij in die food business?

Joris: Het begon met de simpele waarneming dat iedereen alles online kocht, behalve food. Toen we dieper gingen kijken zagen we bijvoorbeeld dat alle broden die in de supermarkt liggen, 5 minuten voor sluitingstijd worden weggegooid. Dat geldt niet alleen voor brood, maar er worden miljoenen food items weggegooid. Dat is doodzonde. Verder valt het op dat iedereen moet eten en dus moet iedereen naar de supermarkt toe. Heel veel mensen doen dat met de auto, wat ook niet zo goed is voor binnenstedelijke gebieden. Dat zijn twee van de gebieden waar wij op aansloegen en waar we van zeiden: “Zouden we daar nu iets mee kunnen doen? Zouden we op een of andere manier technologie kunnen inzetten om die echte ‘human problems’ te adresseren, die eigenlijk verder gaan dan gewoon de applicatie van technologie.

Jelle: Ik heb ooit een presentatie bijgewoond van Michiel Muller over Picnic waarbij hij het hele distributiekanaal liet zien. Aan de ene kant een traditioneel distributiekanaal van een supermarkt en het distributie kanaal van Picnic daar tegenover. Toen dacht ik: eigenlijk slaat dit helemaal nergens op, dat dit al jaren op deze manier gaat.

Het distributiekanaal van een traditionele supermarkt:

We hebbenleveranciers die naar een ditributiecentrum rijden om goederen af te leveren. Iemand moet de goederen lossen en in het in het distributiecentrum in het juiste vak zetten. Dan moeten de vrachtwagen voor de bevoorrading geladen worden en van het distributiecentrum naar de winkel rijden. Winkels die vrijwel allemaal op dure A-locaties zitten. Daarna moeten de spullen het magazijn in om de producten vervolgens van het magazijn in het schap te leggen. Als consument moet ik er dan vervolgens naar toe komen om het als een orderpicker uit het schap te halen, in mijn karretje te plaatsen, dan weer uit het karretje op de band om vervolgens in de rij te moeten staan om mijn geld aan de verkoper te mogen geven.. (eigenlijk waanzinnig als je er over nadenkt) dan van de band in de kar, van de kar in de auto, uit de auto naar de koelkast in de keuken…. Het slaat eigenlijk nergens op. Zeker niet als je eenmaal weet hoe het ook kan. Hoe gaat dit bij Picnic? Wat doen jullie anders? Hoe ziet jullie distributiekanaal eruit?

Geen winkels, geen webshop, wel een app

Joris: Wij hebben we geen winkels. Dus we hebben de kosten van die winkels niet en we brengen op een veel efficiëntere manier de producten bij mensen thuis.

De observatie die jij nu hebt is een beetje hetzelfde als dat je mensen vroeger, zeg begin jaren ’90 vroeg: “Heb je een mobiele telefoon nodig?” Dan zeiden mensen: “Nee, ik ben helemaal blij.” Maar nu je weet wat het alternatief is, zie je dat het gekkenwerk is om nu nog te zeggen: als je mij wil bereiken kan je mij een brief sturen.

Nu kijk je dus met hele andere ogen naar wat een supermarkt eigenlijk is: een klein magazijntje in een stad waar jij de orderpicker bent.

Jelle: Bij jullie is het zo dat de leverancier bij het distributiecentrum aflevert. Daar worden de bestellingen verzameld waarna het in een door jullie ontwikkelde elektrische auto bezorgd. Die bezorgauto mag ook nog eens bestuurd worden door jonge mensen en is daardoor ook nog eens voordelig. En die jonge mensen die bezorgen mijn boodschappen met een smile bij mij aan de deur.

Thijmen heet hij bij mij in Utrecht, en Thijmen zegt dan ook nog : “Heb je nog plastic zakjes of lege flessen van de vorige keer, dan neem ik die meteen van je mee en stort ik het statiegeld op je rekening” Klaar.

Laagste prijsgarantie bij Picnic, dat beloven andere supermarkten ook. Hoe zit dat?

Al die elementen in het traditionele distributiekanaal die er jullie er tussenuit hebben gehaald maakt ook nog eens dat jullie de goedkoopste zeggen te zijn.

Maar, dat zegt de Jumbo ook. Hoe kan dat dan?

Joris: Ja, we zijn zeker niet duurder dan de Jumbo. Je hebt dus nooit enig prijsnadeel als je bij Picnic koopt. Sterker nog, je hebt eigenlijk altijd voordeel.

Hoeveel broden gooien jullie weg aan het eind van de dag?

Jelle: je begon je verhaal met het tegengaan van waste. Broden bijvoorbeeld. Broden worden weggegooid aan het einde van de dag en dat is doodzonde. Hoeveel broden gooien jullie weg?

Joris: Wij gooien heel weinig broden weg, want wij weten precies de dag van tevoren hoeveel broden we moeten bakken en voor welke klanten.

Jelle: Want ik kan niet nu bestellen zodat je over een uur bij me bent?

Joris: Nee dat kan niet.

Jelle: Ervaren klanten dat niet als een probleem?

Joris: Wat wij doen is niet direct voor iedereen perfect. Wat wij doen is perfect voor heel veel mensen die iedere week, twee of drie keer per week spullen in het huishouden moeten halen om het te laten draaien. Maar als jij nu binnen een uur wat wilt hebben, dan kun je beter naar een winkel lopen. Er blijven heus wel winkels bestaan. We zien geen wereld voor ons waar geen winkels bestaan. Alleen de rolverdeling wordt anders.

Jelle: Ik kom ook nog steeds in de gewone supermarkt. En zoals ik het zie is Picnic ideaal om de vaak terugkerende, weekboodschappen lekker te laten bezorgen. Dan hoef ik niet te sjouwen met de pampers en de wc rollen en de kratten. Die kratten nemen jullie ook weer mee bij de volgende bezorging. Maar als ik op een vanavond denk: we hebben geen wijn en geen chocolade meer, dan wip ik nog steeds even bij de Appie naar binnen.

Joris: Helemaal eens, zo werkt het ook.

Één jaar later is het marktaandeel 5 x groter dan de totale markt was voordat Picnic begon.

Jelle: Als we kijken naar de markt: Jumbo en Albert Heijn bezorgen ook. Hoe groot is dan jullie marktaandeel? Hoelang zijn jullie bezig?

Jelle: Voordat wij begonnen werd er 1% van de food market online gekocht. Na één jaar hadden wij 5% van de markt. Dus vijf keer zoveel als de gehele omvang van de markt voordat wij begonnen. Dus dat is wel massief. In de steden waar wij natuurlijk opereren, want we zijn nog maar in een stuk of zeven, acht steden überhaupt open.

Jelle: Het begon in Amersfoort en net aangekondigd is dat Rotterdam erbij komt, Utrecht, Almere en nog een aantal. Gaan jullie franchisen?

Joris: Nee, voorlopig niet. We hebben op dit moment geen ideeën om te gaan franchisen. Het is niet iets wat op onze radar staat, maar niets is onmogelijk.

Joris: Ik hoorde wat in de zaal vandaag en ik kan me herinneren toen een half jaar geleden Michiel voor een andere zaal stond er toen ook al iemand was die riep: “Wanneer komen jullie naar Amsterdam?” Dus mensen willen Picnic in hun stad hebben. Je zou bijna denken dat je sneller kunt schalen als we andere ondernemers selecteren die het op onze manier gaan doen.

Joriss Ja, dat zou je denken, maar je moet de hele keten schalen. Ik moet niet alleen de auto’s, de voertuigen en de mensen die op zo’n hub in de stad werken schalen, maar ik moet ook een magazijn hebben om die mensen te kunnen beleveren, dus dat helpt in dit opzicht niet. Maar de franchise is een heel interessant idee en we houden van ondernemerschap, dus het zou zeker kunnen dat op het een bepaald moment wel komt. Voorlopig zijn we echter nog bezig om vijf keer zo groot te worden ieder jaar. Dat is op zichzelf is al een massive challenge.

Wanneer gaan jullie Picnic verkopen?

Jelle: Wanneer is er het punt dat jullie het gaan verkopen en weer een volgend avontuur aangaan of gaan jullie dat in dit geval niet doen?

Joris: Nee, dat ga ik in dit geval helemaal niet doen. Waarom zou ik dat doen?

Jelle: Je hebt Fredhopper verkocht en Michiel Muller heeft zijn ondernemingen verkocht…

Joris: Maar Fredhopper heb ik bijvoorbeeld tien jaar gedaan, om een beetje beeld te geven. Dit is zo’n grote challenge en omdat het mensen op zo’n manier raakt, vind ik het een super interessant probleem om aan te werken. We doen het nu in Nederland, misschien gaan we wel eens kijken of we in de rest van de wereld ook iets dergelijks gaan doen. Het bestaat nergens.

Jelle: Dat is geen misschien, dat gaan jullie natuurlijk doen, maar je wil eerst Nederland op de kaart zetten kan ik me zo voorstellen. Wat is dan de logische volgende stap?

Joris: Niet Zuid-Afrika.
Jelle: Dus een van de buren?
Joris: Zoiets zou je kunnen voorstellen ja.

Wat is jouw top tip voor ondernemers?

Jelle: Jij hebt al een bedrijf, Fredhopper, succesvol uit de grond gestampt en verkocht en nu gaat Picnic als een speer. Wat is jouw top tip voor enthousiaste ondernemers?

Joris: Ondernemers moeten gewoon een eerste stap zetten. Maar mensen die al ondernemer zijn doen dat al lang. Je moet gewoon beginnen en dat maakt het niet uit of je faalt, want als je van het ene naar het andere punt gaat krijg je weer nieuwe ideeën en daar komen weer ideeën uit voort en zo blijf je ondernemen.

Jelle: Een ABC’tje is dat.

Joris: Dat is inderdaad een voorbeeld van Michiels ABC’tje*, maar ondernemers die in de techwereld en de foodsector wat willen doen, die moeten in ieder geval van met ons komen praten. Want wij willen in eigenlijk een soort grote community lanceren waar mensen ongelofelijk veel vrijheid hebben om te gaan ondernemen, omdat het probleem waar wij aan werken zo ongelijk groot is.

*Michiel Muller schreef het boek: Ondernemen is een ABC’tje.

Tech for life?

Joris: Ga naar picnic.nl/techforlife, daar hebben we een initiatief gelanceerd dat Tech for Life heet. Wij vinden het ontzettend interessant en motiverend wat we doen. Het onderliggende idee is eigenlijk om met technologie het foodsysteem in de wereld te verbeteren. Daar zijn echt goede mogelijkheden voor. Daar doen wij een stukje van, maar er zijn echt nog veel meer opportunities op dat gebied. Dat raakt ieders leven, want we moeten allemaal eten. Wat wij proberen met dit initiatief: Tech for Life is de mensen die dit ook gaaf vinden en daarin willen werken bij elkaar te brengen en na te denken over welke challenges we op welke manier zouden kunnen solven. Hoe zouden we elkaar daarin kunnen helpen?. Ga naar picnic.nl/techforlife en laat ons weten dat je dat ook gaaf vindt, en dan gaan we daar wat van maken.
[/av_textblock]

[/av_one_full][av_social_share title=’Deel dit stuk’ style=” buttons=” share_facebook=” share_twitter=” share_pinterest=” share_gplus=” share_reddit=” share_linkedin=” share_tumblr=” share_vk=” share_mail=”][/av_social_share]

[av_hr class=’short’ height=’50’ shadow=’no-shadow’ position=’center’ custom_border=’av-border-thin’ custom_width=’50px’ custom_border_color=” custom_margin_top=’30px’ custom_margin_bottom=’30px’ icon_select=’yes’ custom_icon_color=” icon=’ue808′ font=’entypo-fontello’]

[av_comments_list]

[av_postslider link=’category,85,80,81,108,97,42′ columns=’3′ items=’9′ offset=’0′ contents=’excerpt_read_more’ preview_mode=’auto’ image_size=’portfolio’ autoplay=’yes’ interval=’5′]